dag 49: Nydri

27 september 2018 - Kallithea, Griekenland

Helaas, de veerboot vaart niet vandaag. Ik ga dus maar weer eens hardlopen, dat heb ik na de Brentatrail nog niet gedaan. Ik loop eerst een stuk langs de weg, maar daarna over een mooi rotsig pad langs een baai. Die baai ligt in de luwte, want die harde wind die is hier niet...

Op de terugweg struikel ik over een steen met schaafwonden op mijn heup en elleboog als gevolg. Die op mijn elleboog ziet er best lelijk uit, een vriendelijke dame op een camping waar ik langskom voorziet me van jodium en verbandgaas. 

Het zit even niet zo mee. Ik merk dat ik het ook beetje zat begin te worden en heb dus de rest van de dag besteed aan het zoeken naar mogelijkheden om de route tot Athene wat in te korten. Wat ik daarvan precies uit ga voeren weet ik nog niet. 

8 Reacties

  1. Renske en Ernst Jan:
    27 september 2018
    Ha Hannah, je begint het een beetje zat te worden... Je bedoelt toch niet het fietsen? Ik hoop voor je dat je morgen de tocht kunt voortzetten. Veel plezier en groet, Renske
  2. Dubravka:
    27 september 2018
    Ach, wat vervelend die val en de schaafwonden. Sterkte! En succes met het uitzieken van de route naar Athene!
  3. Job:
    28 september 2018
    Ja, dat lijkt me ook vervelend, dat je nu ergens gedwongen gestrand bent, wat misschien niet de bedoeling was.. en dan alleen.. Maar als ik de omgeving bekijk via Google, moet het daar wel heel mooi zijn.. Succes!
  4. Jaap Spaans:
    28 september 2018
    Jeetje , Hannah, wat vervelend!!! Sterkte.
  5. Lisenka:
    28 september 2018
    Ik kan me er iets bij voorstellen. Zolang alleen onderweg en veel 'zaken' moeten uitzoeken ter plekke. De focus is dan soms even ver te zoeken. Maar die komt vast weer terug. Nog veel plezier en probeer te blijven genieten!! Lisenka
  6. Yumi:
    28 september 2018
    Volgens mij ga je er heel goed mee om! Je kijkt waar je wel invloed op hebt. We wensen je een betere dag toe dan gisteren 😉
  7. Jacolien:
    28 september 2018
    Hee Hannah, ja, ook ik kan me goed voorstellen dat er momenten zijn waarop je het zat bent, en dat je nu even niet verder kunt, helpt niet. Maar als je (vandaag ? morgen?) weer op de fiets zit, is het ergste leed weer geleden en kun je je weer richten op reis en bestemming. Over het kamperen nog: ja, daar is niet zo heel veel aan hè, als het zo vroeg donker is. Gelukkig hóef je van jezelf niet per se.
  8. Jacolien:
    28 september 2018
    O ja, nog iets: dit weekend Spartathlon, maar daar krijg je waarschijnlijk niks van mee.